Poezja i Grupa Literacka SŁOWO » Piotr Durak

Dzienniki rowerowe

W Dziennikach rowerowych toczy się walka pomiędzy zyciem i śmiercią, walka o przetrwanie i o własną godność narratora-bohatera. Takie postawienie sprawy budzi budzi szacunek i pozwala czytać prozę Piotra Duraka jako wyznanie heroiczne. Akutat zmienna sytuacja wędrówki, niespodziewane zdarzenia awanturnicze, motywy prawdziwie łotrzykowskie - wszystko to znakomicie służy dramatyzmowi walki (Andrzej Sulikowski).

 

  Powieść w formie dziennika opowiada o samotnej podróży rowerem przez Polskę, z Rzeszowa, do Świnoujścia i dalej, przez Niemcy, na Rugię. Wyprawa miała miejsce w kwietniu 2008 roku. Podróż jest dla bohatera ucieczką przed niszczącą, degenerującą psychikę rzeczywistością. Bohater, człowiek wykształcony, jednak bardzo zagubiony, szukający wiary i sensu życia, próbuje odnaleźć swoje miejsce w Polsce, nie zwariować w otaczającej go przestrzeni; pragnie wyznaczyć dla siebie jakąś drogę, odnaleźć utraconą wiarę w miłość, przyjaźń, bezinteresowność. Cała wyprawa to wielka przygoda, połączona ze zbieraniem doświadczeń, z obserwacją naszego kraju; poznani ludzie, przeżyte przygody, wysnute wnioski na zawsze odmienią głównego bohatera. A na trasie między innymi Kielce, Łódź, Włocławek, Toruń, Bydgoszcz, Piła, Mirosławiec, Szczecin. Barwna paleta różnych środowisk społecznych: dresiarz, schronisko dla bezdomnych, samotność w deszczu, gdzieś na środku szosy, obok ekskluzywnych nadmorskich kurortów... Całość okraszona dygresjami o stanie współczesnej sztuki, o uczuciach, o kraju, w którym przyszło nam żyć. Opisy mijanych miejscowości z licznymi nawiązaniami do literatury (m.in. Bobkowski, Reymont, Tuwim, Stachura, Stasiuk). Pod względem budowy książka łączy w sobie konwencje reportażu z elementami powieści przygodowej i psychologicznej.

Informacja o pisarzu: http://pl.wikipedia.org/wiki/Piotr_Durak