Biografie, pamiętniki, wspomnienia

..Rzeka zapomnienia

 

RZEKA ZAPOMNIENIA

MATRIX - Warszawa

 

              Ludmiła Aleksandrowska - wybitna malarka i scenograf filmowy pochodziła z polsko-rosyjskiej rodziny. Jak wiele innych rodzin, którym przyszło żyć w warunkach burzliwych wydarzeń porewolucyjnej Rosji, również i jej najbliższych nie ominęły aresztowania i łagry. Ojciec Polak poległ w  walce z oddziałem czerwonoarmistów   gdzieś na ogarniętym wojną Kubaniu, gdy Ludmiła liczyła zaledwie jeden rok życia. Zostały same z matką, bez jakichkolwiek środków do życia, z ukrytą głęboko w sercu tajemnicą o polskich korzeniach.  Znalazły bezpieczne schronienie u odnalezionej  rodziny, gdzie Ludmiła wśród bliskich dorastała. Tutaj też wcześnie odkryto jej uzdolnienia plastyczne będące zapowiedzią przyszłego talentu.

           Książka „Rzeka Zapomnienia" jest liryczną opowieścią o jej niezwykłym życiu, o tym jak rodził się i rozkwitał jej niepospolity talent, pozwalający jej z czasem sięgać po artystyczne laury. Prymuskę liceum plastycznego bez trudu przyjęto do prestiżowego Instytutu Kinematografii w Moskwie, kształcącego również  przyszłych scenografów dla potrzeb Mosfilmu.. Pracowała nad sobą z pasją i samozaparciem, zadziwiając wszystkich  fantazją przetwarzaną w opracowania scenograficzne. aż do 140 filmów, spośród których „Upadek Berlina" uhonorowano Nagrodą Państwową.

          W twórczym życiu Ludmiły  przeplatały się uczucia skrajne: oczarowania  pierwszej miłości z goryczą zdrady i odrzucenia, radość sukcesów artystycznych z boleśnie odczuwaną przez nią zawiścią. I dopiero znacznie później, po latach miała poznać oczekiwaną prawdziwą miłość. Los zdarzył, że na drogach jej kariery artystycznej spotkała Polaka, oficera I Dywizji im. Tadeusza Kościuszki i operatora wojskowej  kroniki filmowej. To właśnie jemu, Olgierdowi, zawdzięczała wszystkie szczęśliwe dni ich jesiennej miłości oraz odnalezienie swojej polskiej tożsamości.

 

Wyjątki z recenzji.

 

Prof. dr Andrzej Stelmachowski

         Książkę czyta się jednym tchem z niesłabnącym zainteresowaniem. Dla mnie osobiście książka  ta ma o tyle duży walor poznawczy, że ukazuje losy inteligencji o mieszanym polsko-rosyjskim pochodzeniu w okresie byłego ZSRR a także po jego rozpadzie....

...Co więcej poznajemy ich obyczajowość ukształtowaną zarówno przez warunki bytowania jak też  tradycje katolickie i prawosławne.  Jest to więc rzadko spotykana w naszej literaturze  swoista „saga" rodzinna  środowiska narodowościowo i kulturowo mieszanego...

..  .Jednocześnie w przeżyciach bohaterki powieści i jej najbliższych widoczny jest refleks wydarzeń, jakie rozgrywały się w byłym Związku Radzieckim.

 

Prof.  dr hab. Marianna Lipiec-Zajchowska

        Autorka w swej biograficznej powieści - Rzeka Zapomnienia,  podjęła niezwykle ważny i aktualny, moim zdaniem, problem - trudne losy polskiej inteligencji w Związku Radzieckim, biorąc za podstawę usiane dramatami rodzinne życie  znanego scenografa filmowego i malarki polskiego pochodzenia  Ludmiły Aleksandrowskiej......

......Niezależnie od wartości poznawczych i literackich ksiązka ta jest hołdem dla wielkiej artystki i człowieka, przyjaciela Polski i Polaków.

 

Poeta Wiesław Kulikowski

 ......to wzruszająca opowieść o rosyjskiej artystce, w której życiu i losach widoczna jest też rola Polski. ....

.. W książce splatają się miłość i bezsilność wobec losu, sztuka i życie, rosyjskość i nie dająca się do końca poznać polskość. W życiowej szarpaninie bohaterki i jej wewnętrznym rozdarciu, zawsze jest miejsce dla wielkich uczuć i fascynacji sztuką.

... W dokonywanych przez bohaterkę i jej męża  wyborach  widoczne są przede wszystkim  imperatywy osobiste, intymne. Liczy się dla nich miłość...

....Wiele tu niedopowiedzeń w kwestiach, które mogłyby zainteresować czytelnika. Świadome ich pominięcie nakłania czytelnika do refleksji nad losami wielu rozdartych wewnętrznie Polaków i Rosjan, którzy z powodu wielu dramatycznych zdarzeń znaleźli się nad rzeką zapomnienia. Zofia Szaniawska stara się wydobywać z tej rzeki brylanty, które nie muszą zawsze świecić, ale są prawdziwe.