Lotnicze tradycje

Lotnicze tradycje Białej Podlaskiej.

Format: 230 x 185mm, 259 stron, okładka miękka, liczne zdjęcia, mapki i tabele, sylwetki boczne samolotów

W książce przedstawiono osiągniecia i tradycje lotnicze regionu i miasta Biała Podlaska w okresie od początku lat 20 XX wieku aż do 2007 r.  Przedstawiono Podlaską Wytwórnię Samolotów, okres wrześnie 1939 r. (m.in. bazę lotniczą w Małaszewiczach), okres okupacji, stacjonujące jednostki niemieckie i sowieckie i oczywiście okres powojennej odbudowy. W książce znajdziemy również oczywiście b. dużo informacji o stacjonujących na terenie Białej Podlaski jednostkach lotniczych LWP. Niniejsze opracowanie rozpoczyna kolejną serię wydawniczą dotyczącą tradycji lotniczych wybranych miast i regionów Polski.

W dotychczas publikowanych materiałach ich Autorzy skupiali się przede wszystkim na opracowaniu monografi i ludzi lub poszczególnych jednostek czy organizacji lotniczych, a także statków powietrznych. W Polsce na przestrzeni prawie 100-letniej historii rozwoju lotnictwa, wiele miast i regionów miało decydujący wpływ na kształtowanie tej, jakże pasjonującej dziedziny. Właśnie w tych wybranych regionach kraju prowadzono ukierunkowaną i profesjonalną działalność lotniczą, te ośrodki zapisały się złotymi zgłoskami w tworzeniu zrębów polskiego lotnictwa. Do tych lotniczych miast należą między innymi: Warszawa, Poznań, Kraków, Grudziądz, Dęblin, Mielec, Łódź, Radom, Lublin, Zamość, Modlin i wiele innych. Do grona tych najprzedniejszych zalicza się także Biała Podlaska ze swymi bogatymi tradycjami lotniczymi. Nie ma w Polsce człowieka parającego się lotnictwem, który by nie słyszał o tym lotniczym grodzie. Miasto to po żone niegdyś w centrum, a dziś na uboczu kraju odgrywało przez ubiegły wiek wyjątkową rolę w rozwoju lotnictwa polskiego. Takie okoliczności jak wojna, czy zmiana granic nie wpływały zasadniczo na działalność lotniczą tego regionu. Lotnictwo funkcjonowało pod różnymi fl agami, na miejscowym oraz okolicznych lotniskach przewijały się różne jednostki, statki powietrzne oraz ludzie nie zawsze przyjaźnie ustosunkowani do otoczenia. Niejednokrotnie to lotnisko było świadkiem doniosłych imprez, ale także i wielkich tragedii.
O ile okres przedwojenny został już przez badaczy i historyków dostatecznie opracowany i przedstawiony, tak okres powojenny z wielu względów pozostaje nadal przysłowiową białą plamą. Tematyka ta wymaga wielu lat pracy, tym bardziej, że wiele archiwów wojskowych odtajniło i udostępnia swoje bogate zbiory. Autor podjął się ogólnego zasygnalizowania początków, a także przedstawienia nieco szerzej powojennych dziejów lotniska w Białej Podlaskiej, który to okres składa się z wielu charakterystycznych etapów wzlotów i upadków. Generalnie, końcowy okres funkcjonowania tego obiektu zamknął się wraz z zakończeniem działalności 3. Ośrodka Szkolenia Lotniczego podległego Wyższej Szkole Oficerskiej Sił Powietrznych w Dęblinie. Od 2003 r. rozpoczął się dla lotniska nowy, dość zagadkowy i nieprzewidziany etap.